Atatürk’ü sevmeyenler azınlıktır. Onlar sağcı ya da solcu olsunlar, Atatürk’ün fikirlerini de sevmezler, her fırsatta bu görüşlerle alay ederler. Kendi içinde dengeli bir hal. Ne var ki bizde temel Atatürkçü olduğunu savlayanların büyük çoğunluğu Atatürk’ün fikirleriyle dalga geçer. Örneğin anti-emperyalist duruşuyla. Örneğin tarih ve lisan tezleriyle. Bunların birçoğu Atatürk’ün temel fikirlerini bilmez bile. O yüzden tiye aldıkları görüşlerin Atatürk’ün görüşleri olduğunu da bilmezler. Ancak kimileri şuurludur. Onlar Batı’yla karşılıksız aşk yaşayan fetiş Atatürkçüleridir.
Yıllardır neredeyse her kısmını izlediğim Güldür Güldür dizisi bana nazaran şahane bir güldürü programı. Günümüz beşerinin pek çok halini, zamane tiplerinin dramatik komikliğini harikulâde senaryolarla ve eksiksiz oyunculuklarla sergiliyorlar. Fakat mahalle baskısıyla siyaset yapmaya kalktıklarında kabız zorlamalar ortaya çıkıyor. Örneğin son kısmında dünya başkanları toplanmış, Türkiye’nin önünü nasıl keseceklerini planlıyorlar. Ne kadar hayali bir şey! Ekonomiyi bozmak ve hayatı pahalılaştırmak için birçok komplo düzenliyorlar. Her bir komplo Türk halkının cahilliği, vurdumduymazlığı nedeniyle boşa çıkıyor… Bu kahve muhabbetli boş başlı güruh mesela dünyayı beş altı ailenin yönettiğine inanıyor! – Buna pahalı Soner Yalçın yanıt versin ☺ – Büyük dış güçlerin, kıymetli bir jeo-politik pozisyonda bulunan Türkiye’nin güçlenmesini istemediklerine inanıyor… Bakın siz şu ayak grubu safsatasına!.
Güldür Güldür’deki İsmail bir kısımda görünmez adam olduğunu tez ediyordu. Lakin bakan herkes onu görüyor, “ama canım, görünüyorsun” diyordu. “Ama siz de bakıyorsunuz!” diye kendini savunuyordu İsmail. O bakmayanlara görünmez sadece! Bizim okumuş bölümün ezici çoğunluğuna nazaran Türkiye’nin kötülüğünü isteyen “dış güç” diye bir şey yoktur. Lakin bizler apaçık görüyoruz!.. Bunu dediğimizde “ama siz de bakıyorsunuz” demekteler. Bir bakıma Türklerle uğraşan bir dış güce ihtiyaç yoktur. Dış güçlere her şartta hayran iç güçler tıpkı işi görmektedir.
Türkler dünyada eşi gibisi bulunmayan bir ulustur. Halkının çoğunluğu, “aydınlarının” ise büyük çoğunluğu kendine düşman, kendini hor gören öteki bir millet yoktur. Türk’ün Türklüğe düşmanlığı, Türk’ün kendini batıran aşağılık duygusu Göktürk yazıtlarından beri Türk’ün en kıymetli temasıdır. Hatta dış güçlerin akıllarını esir ettiği Türk işbirlikçiler için bir terim bile bulmuşuzdur, ki öteki bir millette bu türlü kavram yoktur: Mankurt… Bunu söylediğimde birçok kırık konuşmalı Türk soruyor: Menkört ne demek? Ama nasıl oluyor da kendi gölgesiyle hengameli bu ulus binlerce yıldır dünyaya kök söktürüyor ve nasıl oluyor da öteki milletlerin en hazzetmediği millet sıralamasında bir numarayı daima koruyor? Bir damarımız var ki, öldürülemiyor, sanırım o damar tüm bu dehşetlere yetiyor.
Sanıyorlar ki bu görüşleri savunup geliştirdiğimiz için Türkçü olmuşuz, Türk ırkçısı olmuşuz. Her gün zamane Türklerine bakıp da Türkçüye dönüşmek hiç o denli kolay değil. Çılgınlar üzere İngilizce ve her çeşit yabancı lisan öğreniyor bizim millet. Devlet takviyesiyle, örgütlü ağır bir gayretle çocuklarını, torunlarını Türkçeden ve töreden uzaklaştırmaya çalışıyorlar. Öğrenmeye çalıştıkları lisanları de gerçek dürüst öğrenemiyorlar. Zira Türkçeyi bilmiyorlar. Öğrendikleri lisanların kökünün Türkçe olduğunu anlayamıyorlar, gösterdiğimiz vakit paniğe kapılıp beyinciklerini kapatıyorlar. Dört beş değil, yedi lisan bilseler ne olacak, o lisanlarla düşünmüyorlar ki, poliglot papağandırlar en çok. Ne kadar Batıya öykünmeye çalışsanız boş, sen Arapları nasıl görüyorsan, Batılı da seni kara baş Türk görüyor, o kadar. Schwarzkopf… Saç boyası markası bile senden daha havalı.
Türkçeyi nasıl bilsinler. Bu medyayla, bu eğitim müfredatı, bu edebiyat, bu Türk Lisan Kurumu ve Türk Tarih Kurumu’yla nasıl bilsinler. Oynayıp oyalandıkları İngilizce Türkçenin yanında Tarzanca üzere kalıyor, ancak onu bilen güya sınıf değil millet atlıyor. Gerçi niyetlerini tabir için o bile fazla. Fakat o İngilizce de elden gidiyor. Yakında lisan diye bir şey kalmayacak. Emojiler kâfi. Batıda en çok tutulan sinemalara, müziklere bir bakın. Küfürden geçilmiyor. Müzikler deseniz soyunup kıç sallamak için yalnızca bir mazeret. “Twerk” yapınca uygar millet oluyorsunuz, o vakit bilim de sizden soruluyor. İngilizce konuşanlara sorun, “vortex” nedir, bilmezler, lakin “twerk” deyin bilirler. On binlerce bilimsel yayın birbirinin birebir cümlelerle dizili. Güya hepsini tek bir kişi yazıyor…
Bu lisanların kökü Türkçe çıksa neyimize, Yunanca olsa bize ne? Kimileri bu türlü soruyor. Zati “gerçek neyse ne, bizim akademiden yeterli mi bileceksin, sana ne” diyenler yoluyla lisan bu hale geldi, niyet bu yola düştü. Atatürk’ün lisan ve tarih telaşları zati tam da buna dayanıyordu, bir ırkın üstünlüğü davasını savunmaya değil. Batı medeniyetini aşmak… Atatürk’ün sıhhatinde birçok yabancı bilim insanı Atatürk’le tıpkı fikirdeydi lisan ve tarih hususlarında. O öldükten sonra ve günümüzde yeniden pek çok yabancı bilim insanınca bu tezler kanıtlandı, doğrulandı. Bunlar içinde dünyaca bilinen birçok Sovyet bilim insanı da var. Ancak gelin bunu Türküm deyince solculukları önlerine düşen ülkemiz Marksistlerine anlatın.
Atatürk’ün Türkçeyi araştırsın, geliştirsin diye kurduğu bu kurum Türk Dili’ni itibarsızlaştırma kurumuna dönüştü o ölür ölmez. Atatürk’ün tezleri üstüne tüm bilimsel tartışmalar yasaklandı, bu yasak sert biçimde devam ediyor. Batı’ya meftun olmuş Türk aydını öbür lisanlarda rastladığı tüm Türkçe sözcükleri yabancı sayar, Türkçe kabul etmez. Zira bu başa nazaran ortak olan sözcüklerin Birinci defa Türkçede görülme ihtimali yoktur. Zira Türkler Atatürk’ün görüşlerinin tam bilakis göçebe ve ilkel bir kavimdir onlara nazaran.
İşte Türk Lisan Kurumu’nun asılları Türkçe esaslı olduğu halde hiçbir araştırma yapmaksızın öbür lisanlara hibe ettiği, her birine bir yabancı köken uydurduğu binlerce sözcüğümüzden kimileri. Uzatmamak için bir kısmının Türkçe kökenlerini parantez içinde verdim. Yoksa binlercesinin açımlaması bizim yayınlarımızda var.
TDK’nın Farsça dediği Türk kökenli birtakım sözcükler: İstek (irik), kesim, asuman (asman), ateş (ot), bet, bostan (bastı), pazar (baz), kase, kağıt, çene, çember, kenar, köşe, her, daima, hiç, çengel, leğen, nam, can, nev, şah, şal, şar, kent, şeker, derman, borç (ber –ver), sert (hartı), tava, kilit, viran, kin…
TDK’nın Arapça yafta koydukları: hava, hayır (kayır, kayra), ancak (aba), beyaz, selam, selamet (sağ, sağlam), salim, men (ban), bap, vücut (bod), kabız (kap), kabza, mahpus (kapa), cins, Hüda (kut), üs, küll, kavis (kıvır), ıtır, aktar (attar, ot), kimya, harap, mal, tatmin (tod, tat), zikir (söyle), hüzün, tab, tarik, kafa…
TDK’nın kör gözün parmağıma Türkçe kökleri görmeyip Batı lisanlarına mal ettikleri: Tablet (tamga), tunik (don), pizza (pişi), pide, turist, çeşit, total, erotik (er, irik), eklektik, absorb, asit, akustik, etkin, güç (erk), akvaryum, atlet, balo, balsam (bal), banyo, baton (batrak), botanik (bit, bitki), kürtaj, kalori, çello, kodeks (kütük), kolon, kongre (kengeş), kopya (köp), diksiyon, etik, etnik, gerilla, onur, imaj, makro, kardiyak (cörök), kota, arya (ırama), salya, seks, step, stok, taverna, teknik, dokumacılık (dokuma), terapi, tüp, tren, tümör (tomur), vizyon…
News
